Nog twee weken

Omulungaschool:
Over precies twee weken vertrekken we hier uit Grootfontein naar Nederland. Het zal voor ons stil worden na een drukke periode van hard werken, veel ervaringen opdoen en heel erg genieten van dit mooie Afrikaanse land. Als we naar school of door Blikkiesdorp rijden worden we nageroepen. We zijn inmiddels BF-ers geworden, Bekende Grootfonteiners,geworden. Ook het zwaaien naar mensen en kinderen heeft inmiddels een Maximagehalte gekregen.
We maken van alles mee en zijn met verschillende activiteiten bezig. We werken twee ochtenden van 07.40 uur t/m 12.50 uur als “teacher” op de Omulungaschool. Jellie en Heleen hebben twee middagen in de week extra classes om kinderen te begeleiden met een achterstand van graad 1 en 2. We gebruiken daarbij o.a. puzzels die onze nicht Coby heeft gegeven. De kinderen leren puzzelen en we noemen de Engelse woorden van de puzzelstukjes. Ook gebruiken we boekjes van vilt met de cijfers 1 t/m 10. Deze boekjes zijn gemaakt door een Nederlandse mevrouw en zijn heel leuk om te gebruiken .Gerard en Alex werken hard om speelwerktuigen te maken voor de school. Het is zwaar werk want de grond is hard met veel brokken steen erin. De laatste weken is het erg warm geweest. Maar er staan al een paar werktuigen en het wordt erg leuk. Ze hebben hulp van Elia de conciërge van de school en af en toe komen er een paar gevangenen gaten graven of een hekwerk erom heen maken.

Ouma Monica:
Ouma (oma) Monica is een hele bijzondere vrouw. Zij is al bijna elf jaar verbonden aan de Omulungaschool. Iedere dag is zij om zeven uur aanwezig met nog vier andere vrouwen uit Blikkiesdorp. Zij heeft een hele belangrijke taak, want zij zorgt dat er 900 kinderen eten krijgen via de schoolfeeding. Zij maakt milliepap (maïspap) en soep voor de 700 kinderen van de school en voor de 200 kinderen uit Blikkiesdorp. Kleine peutertjes komen zelf naar de school lopen en zitten al te wachten met een plastic bakje of een leeg boterkuipje tot er wat overblijft. Eerst de schoolkinderen en wat er overblijft krijgen zij. In grote kookpotten wordt alles gekookt op een houtvuur. Gerard rijdt wel eens mee om botten te halen bij een vleesfabriek waar de soep van gekookt wordt. Zo krijgen de kinderen nog een beetje vlees naar binnen. Tweemaal in de week mag er bij een boer in de buurt melk gehaald worden. Maar toch is het altijd weer een heel gepuzzel wat betreft de financiën om voor 900 kinderen een maaltijd klaar te maken. Er zijn veel kinderen bij die alleen op school te eten krijgen, dat betekent dus tijdens de weekenden helemaal niets. Heleen en Ouma Monica hebben inmiddels een aardige band opgebouwd. Zeg maar als oma’s onder elkaar. In de middag maakt ouma zelf haar prachtige jurken uit allemaal lapjes. Op dit moment maakt ze in samenwerking met Heleen placemats. Zie foto’s. Heleen wil deze graag verkopen voor € 2,50 per stuk. Vinden jullie ze leuk, geef dan een bestelling door dan proberen wij de placemats nog mee te nemen(zie foto’s).

Permacultuur:
Op de Shamalindischool, een school op het platte land tussen Grootfontein en Tsumeb, is afgelopen september een permatuin aangelegd met de hulp van Stichting Philadelphia. Wat de kinderen van de oudste groepen hebben geleerd tijdens de lessen op school hebben ze thuis toegepast. De groenten uit de schooltuin wordt gebruikt voor de schoolmaaltijden. Maar ook thuis wordt er uit eigen tuin groenten en fruit gegeten. Binnenkort gaan we weer terug.. Over zes weken begint hier de winter en dan moeten er weer andere zaden en gewassen verbouwd worden.

Boesmannen:
De Boesmannen of ook wel de Bosjesmannen of San genoemd is een stam die ver onder de armoedegrens leeft. Van alle stammen hier in Namibië zijn zij degenen met de grootste werkloosheid en worden vaak nog uitgebuit door de andere stammen die hier in Namibië leven. Van oudsher zijn het jagers. Dat zie je ook nog aan hun lichaamsbouw. Het zijn kleine, snelle tengere mensen. Ook op school zijn deze kinderen vliegensvlug. De Boesmankinderen haal je er zo uit. Ze zijn vriendelijk en goedlachs. We zijn in Blikkiesdorp geweest om kinderen op te meten. Het is bijzonder leuk als kinderen ons herkennen. Heleen heeft ze een liedje aangeleerd met gebaren wat ze heel graag zingen. Het is zo hartverscheurend om te zien hoe deze mensen leven. Hutjes van verroeste stukken golfplaat met lappen plastic eroverheen als dak. En het kan hier heel hard regenen. Bij de armste gezinnen zijn we geweest om kleding uit te delen. We hebben eerst de lengte van de kinderen opgemeten. Over een paar dagen gaan we de kleertjes brengen. Er is een gezin bij met zeven kinderen, waaronder een gehandicapt kind, die echt helemaal niets hebben. De vader is werkeloos en de moeder heeft nu een dag in de week werk om voor blanken te strijken. Als iemand weet hoe we bijvoorbeeld aan een rolstoelen kunnen komen voor dit jongetje en voor een gehandicapt jongetje van school dan horen we dat heel erg graag.

We hopen nog een laatste verslag te schrijven voordat we naar huis gaan. We hebben veel en spannende, mooie en leuke momenten meegemaakt en zonder ons geloof in God zouden we het niet gered hebben.

Happy moments - Praise God
Difficult moments - Seek God
Quiet moments - Worship God
Painful moments - Trust God
Every moments - Thank God

Lieve groetjes van Gerard & Heleen

P.S. Als jullie meer willen lezen kijk dan op de weblog van Alex en Jellie onder www. alexenjellie.waarbenjij.nu

Klik voor de foto’s onderstaande link aan:
https://picasaweb.google.com/109413734403002669818/NogTweeWeken?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKLR0tG957XLnAE&feat=directlink