Een koffer vol placemats
Door: Gerard & Heleen
26 Maart 2012 | Namibië, Grootfontein
Lieve familie en vrienden,
Dit is onze laatste weblog. Aanstaande woensdag vliegen we met een binnenlandse vlucht vanuit Rundu naar Windhoek de hoofdstad van Namibië. Daar blijven we overnachten en vliegen de volgende dag naar Düsseldorf.
De oproep voor de placemats van ouma Monica is goed aangeslagen en we vliegen met een koffer vol terug. Ze is nog hard aan het werk om de laatste af te maken, omou draait op dit moment overuren.
We hebben nog zoveel meegemaakt en zoveel verhalen te vertellen, maar in dit laatste verslag willen we jullie vertellen over de Boesmannen. We hebben hier in Blikkiesdorp kleding, slippers, knuffels ,speeltjes en eten uitgedeeld aan de Boesmangezinnen. Ook hebben we een mooie tekening er bij gedaan die kinderen van onze kerk uit Zaltbommel hadden gemaakt. De Boesmannen staan bovenaan in armoede van alle stammen die hier in Namibië wonen. Maar het zijn zulke aardige en vriendelijke mensen.
We zijn vorige week maandag en dinsdag voor twee dagen naar Boesmanland geweest. Boesmanland ligt een paar honderd kilometer van Grootfontein vandaan richting de grens van Botswana. Om vijf uur ’s morgens ging de wekker. We reden met twee auto’s. Alex en Jellie en wij samen. In de andere auto zat pastor Boet de voorganger van een kerk hier in Grootfontein. In deze kerk gaan wij ook zondags naar de dienst. Pastor Boet heeft zich het lot van deze mensen in Omatako aangetrokken en gaat daar maandelijks naar toe met onder andere voedsel Onderweg zagen we een mooie Afrikaanse zonsopgang en giraffen die dicht langs de weg liepen. Echt zo mooi!!!
De bedoeling van onze reis was om permatuintjes aan te leggen bij mensen thuis. Alex en Jellie hadden van sponsorgeld zaden, tuingereedschap en compost gekocht. Omdat hier in Namibië de winter in aantocht zijn er wintergewassen gekoocht zoals kool, wortel, bieten en uien.
Voordat we naar Omatako reden gingen we eerst nog bij Grashoek langs om te kijken naar permatuinen die vorig jaar september waren aangelegd. We werden hartelijk ontvangen en de tuinen lagen er prachtig bij. Deze Boesmannen hadden veel kunnen oogsten en ook aan hen werden zaden gegeven voor wintervoedsel.
Daarna reden we naar Omatako. Ook daar werden we hartelijk ontvangen en is er uitleg gegeven hoe de permatuintjes aangelegd moeten worden bij de hutjes. Eerst werd er onder een boom vergaderd. Vergaderingen in Afrika worden (meestal) onder bomen gehouden. We hebben de eerste twee maanden van ons verblijf hier in Namibië heel primitief in de Kavango in een hutje geleefd, maar dat was nog luxe vergeleken bij deze mensen.
Hoewel ze niet klagen of vragen zijn het echt de armste ( in materie dan ) mensen die we tegen zijn gekomen. Ze verbouwen millies/ maïs en eten dat als het er is dagelijks. Het is heel eenzijdig voedsel, die kinderen hebben daardoor allemaal dikke buikjes. Deze mensen leven wat de natuur hen aanbiedt. Ze plukken bladeren waar soep van wordt gekookt. Brood kennen ze nauwelijks en af en toe als ze wat geld hebben kopen ze melk. Er scharrelen kippen en er lopen wat ezels rond. Sommige hutjes worden met lappen bij elkaar gehouden. Pastor Nandu heeft daar de leiding van de gemeenschap. Hij heeft in Grootfontein een theologische opleiding gevolgd. In het dorpje staat ook een kerkje. Een grote lemen hut met wat houten bankjes en een kruis tegen de muur. Op het kruis staat: Ek staan op vir Jesus want hy’t opgestaan vir my. Met dat vertrouwen zijn ze geestelijk rijk.
Het les geven op de Omulungaschool is afgelopen. Om twaalf uur werden alle kinderen verzameld om ons een daverend afscheid te geven. De leerlingen hebben voor ons een lied gezongen. De principal en nog een andere leerkracht hadden een speech. Twee leerlingen van grade zeven bedankten ons en hebben voor ons gebeden voor een beschermde terugreis naar Nederland. Daarna werden er traditionele dansen voor ons opgevoerd. Nog eenmaal hebben we met 700 kinderen tegelijk als afsluiting het beroemde chiciwawalied gezongen met de daarbij behorende bewegingen. Jong en oud doet dan mee.
Afscheid is een stukje sterven van iets wat je dierbaar is geworden.
Er valt hier altijd wat te doen en het werk zal nooit klaar komen. De speeltuin is niet helemaal af, maar daar gaat Alex mee verder. Toch zijn er kleine succesjes geboekt. De kinderen die bijles hebben gekregen gaan vooruit en Jellie blijft nog vier maanden hier om ze verder te begeleiden. De kinderen van graad 1 t/m 4 hebben nieuwe liedjes geleerd, sommigen hebben voor het eerst een film gezien en ze genieten van de balspelletjes. We geven onze matras en beddengoed weg die we hier hebben gekocht aan iemand die het hard nodig heeft. Over een paar maanden kunnen er gewassen geoogst worden vanuit de tuintjes bij de Boesmannen. Het zijn geen schokkende dingen maar daar waren we ook niet voor gekomen. Het zijn juist ook de kleine dingen die iets in iemands leven kunnen betekenen. We hopen dat we dat hebben kunnen doen. Niet omdat we zo goed zijn maar uit dankbaarheid aan onze Vader van wat wij zelf allemaal mogen en hebben ontvangen.
Wat en wie zullen we missen:
• Alex en Jellie, we hebben ruim vier maanden dicht bij elkaar gewoond, samen gewerkt, samen gegeten, filmpjes bekeken, gekletst, kolonisten van Kathan gespeeld en bij de Boesmannen zelfs in een tent geslapen
• Het werk en de daarbij horende contacten van Philadelphia Ellen en Leoni
• De kinderen, leerkrachten en de vrouwen van de soepkeuken van de Omulungaschool
• De schatjes die we ’s middag bijles geven
• De kerkdiensten hier in Grootfontein met bijna allemaal tieners en jong volwassenen
• De gastvrijheid van veel blanke Namibiërs hier in Grootfontein en omgeving waar we weleens mochten komen zwemmen in hun zwembad tijdens de weekenden
• De samenwerking met Linda, een zendelinge uit Zuid-Afrika, die hier al 12 jaar woont. Zij heeft ons hier wegwijs gemaakt na de abrupte afbreking van het werk van St. Philadelphia in de Kavango
• De heerlijke temperatuur, de ruimte en de stilte hier in Namibië, het prachtige landschap, de zonsop- en ondergangen, de sterrenhemel
• De bijna alles is mogelijk cultuur
Naar wat en wie kijken we uit:
• Onze (klein) kinderen, familie, vrienden en buren om elkaar weer life te zien en bij te kletsen
• Schone voeten, niet meer de hele dag zand tussen je tenen te hebben
• Geen vlooien, muggen of andere beten te hebben
• Een huis met een wasmachine, douche, een comfortabele bank en een eethoek
• Om langs de Waal te lopen
• Om naar de Hema of AH te gaan
• Om heerlijk weer te fietsen
• Koele nachten en het slapen zonder klamboe
• Een slangenloos Zaltbommel
Bedankt voor al jullie steun en leuke reacties. Bel ons gerust om een afspraak te maken om bij te kletsen of als jullie meer willen weten over onze reis.
Lieve groetjes van Gerard en Heleen
Klik voor foto’s onderstaande link aan
https://picasaweb.google.com/109413734403002669818/2KoffersVolMetPlacemats?authuser=0&authkey=Gv1sRgCJXp18SYgIGuTA&feat=directlink
Dit is onze laatste weblog. Aanstaande woensdag vliegen we met een binnenlandse vlucht vanuit Rundu naar Windhoek de hoofdstad van Namibië. Daar blijven we overnachten en vliegen de volgende dag naar Düsseldorf.
De oproep voor de placemats van ouma Monica is goed aangeslagen en we vliegen met een koffer vol terug. Ze is nog hard aan het werk om de laatste af te maken, omou draait op dit moment overuren.
We hebben nog zoveel meegemaakt en zoveel verhalen te vertellen, maar in dit laatste verslag willen we jullie vertellen over de Boesmannen. We hebben hier in Blikkiesdorp kleding, slippers, knuffels ,speeltjes en eten uitgedeeld aan de Boesmangezinnen. Ook hebben we een mooie tekening er bij gedaan die kinderen van onze kerk uit Zaltbommel hadden gemaakt. De Boesmannen staan bovenaan in armoede van alle stammen die hier in Namibië wonen. Maar het zijn zulke aardige en vriendelijke mensen.
We zijn vorige week maandag en dinsdag voor twee dagen naar Boesmanland geweest. Boesmanland ligt een paar honderd kilometer van Grootfontein vandaan richting de grens van Botswana. Om vijf uur ’s morgens ging de wekker. We reden met twee auto’s. Alex en Jellie en wij samen. In de andere auto zat pastor Boet de voorganger van een kerk hier in Grootfontein. In deze kerk gaan wij ook zondags naar de dienst. Pastor Boet heeft zich het lot van deze mensen in Omatako aangetrokken en gaat daar maandelijks naar toe met onder andere voedsel Onderweg zagen we een mooie Afrikaanse zonsopgang en giraffen die dicht langs de weg liepen. Echt zo mooi!!!
De bedoeling van onze reis was om permatuintjes aan te leggen bij mensen thuis. Alex en Jellie hadden van sponsorgeld zaden, tuingereedschap en compost gekocht. Omdat hier in Namibië de winter in aantocht zijn er wintergewassen gekoocht zoals kool, wortel, bieten en uien.
Voordat we naar Omatako reden gingen we eerst nog bij Grashoek langs om te kijken naar permatuinen die vorig jaar september waren aangelegd. We werden hartelijk ontvangen en de tuinen lagen er prachtig bij. Deze Boesmannen hadden veel kunnen oogsten en ook aan hen werden zaden gegeven voor wintervoedsel.
Daarna reden we naar Omatako. Ook daar werden we hartelijk ontvangen en is er uitleg gegeven hoe de permatuintjes aangelegd moeten worden bij de hutjes. Eerst werd er onder een boom vergaderd. Vergaderingen in Afrika worden (meestal) onder bomen gehouden. We hebben de eerste twee maanden van ons verblijf hier in Namibië heel primitief in de Kavango in een hutje geleefd, maar dat was nog luxe vergeleken bij deze mensen.
Hoewel ze niet klagen of vragen zijn het echt de armste ( in materie dan ) mensen die we tegen zijn gekomen. Ze verbouwen millies/ maïs en eten dat als het er is dagelijks. Het is heel eenzijdig voedsel, die kinderen hebben daardoor allemaal dikke buikjes. Deze mensen leven wat de natuur hen aanbiedt. Ze plukken bladeren waar soep van wordt gekookt. Brood kennen ze nauwelijks en af en toe als ze wat geld hebben kopen ze melk. Er scharrelen kippen en er lopen wat ezels rond. Sommige hutjes worden met lappen bij elkaar gehouden. Pastor Nandu heeft daar de leiding van de gemeenschap. Hij heeft in Grootfontein een theologische opleiding gevolgd. In het dorpje staat ook een kerkje. Een grote lemen hut met wat houten bankjes en een kruis tegen de muur. Op het kruis staat: Ek staan op vir Jesus want hy’t opgestaan vir my. Met dat vertrouwen zijn ze geestelijk rijk.
Het les geven op de Omulungaschool is afgelopen. Om twaalf uur werden alle kinderen verzameld om ons een daverend afscheid te geven. De leerlingen hebben voor ons een lied gezongen. De principal en nog een andere leerkracht hadden een speech. Twee leerlingen van grade zeven bedankten ons en hebben voor ons gebeden voor een beschermde terugreis naar Nederland. Daarna werden er traditionele dansen voor ons opgevoerd. Nog eenmaal hebben we met 700 kinderen tegelijk als afsluiting het beroemde chiciwawalied gezongen met de daarbij behorende bewegingen. Jong en oud doet dan mee.
Afscheid is een stukje sterven van iets wat je dierbaar is geworden.
Er valt hier altijd wat te doen en het werk zal nooit klaar komen. De speeltuin is niet helemaal af, maar daar gaat Alex mee verder. Toch zijn er kleine succesjes geboekt. De kinderen die bijles hebben gekregen gaan vooruit en Jellie blijft nog vier maanden hier om ze verder te begeleiden. De kinderen van graad 1 t/m 4 hebben nieuwe liedjes geleerd, sommigen hebben voor het eerst een film gezien en ze genieten van de balspelletjes. We geven onze matras en beddengoed weg die we hier hebben gekocht aan iemand die het hard nodig heeft. Over een paar maanden kunnen er gewassen geoogst worden vanuit de tuintjes bij de Boesmannen. Het zijn geen schokkende dingen maar daar waren we ook niet voor gekomen. Het zijn juist ook de kleine dingen die iets in iemands leven kunnen betekenen. We hopen dat we dat hebben kunnen doen. Niet omdat we zo goed zijn maar uit dankbaarheid aan onze Vader van wat wij zelf allemaal mogen en hebben ontvangen.
Wat en wie zullen we missen:
• Alex en Jellie, we hebben ruim vier maanden dicht bij elkaar gewoond, samen gewerkt, samen gegeten, filmpjes bekeken, gekletst, kolonisten van Kathan gespeeld en bij de Boesmannen zelfs in een tent geslapen
• Het werk en de daarbij horende contacten van Philadelphia Ellen en Leoni
• De kinderen, leerkrachten en de vrouwen van de soepkeuken van de Omulungaschool
• De schatjes die we ’s middag bijles geven
• De kerkdiensten hier in Grootfontein met bijna allemaal tieners en jong volwassenen
• De gastvrijheid van veel blanke Namibiërs hier in Grootfontein en omgeving waar we weleens mochten komen zwemmen in hun zwembad tijdens de weekenden
• De samenwerking met Linda, een zendelinge uit Zuid-Afrika, die hier al 12 jaar woont. Zij heeft ons hier wegwijs gemaakt na de abrupte afbreking van het werk van St. Philadelphia in de Kavango
• De heerlijke temperatuur, de ruimte en de stilte hier in Namibië, het prachtige landschap, de zonsop- en ondergangen, de sterrenhemel
• De bijna alles is mogelijk cultuur
Naar wat en wie kijken we uit:
• Onze (klein) kinderen, familie, vrienden en buren om elkaar weer life te zien en bij te kletsen
• Schone voeten, niet meer de hele dag zand tussen je tenen te hebben
• Geen vlooien, muggen of andere beten te hebben
• Een huis met een wasmachine, douche, een comfortabele bank en een eethoek
• Om langs de Waal te lopen
• Om naar de Hema of AH te gaan
• Om heerlijk weer te fietsen
• Koele nachten en het slapen zonder klamboe
• Een slangenloos Zaltbommel
Bedankt voor al jullie steun en leuke reacties. Bel ons gerust om een afspraak te maken om bij te kletsen of als jullie meer willen weten over onze reis.
Lieve groetjes van Gerard en Heleen
Klik voor foto’s onderstaande link aan
https://picasaweb.google.com/109413734403002669818/2KoffersVolMetPlacemats?authuser=0&authkey=Gv1sRgCJXp18SYgIGuTA&feat=directlink
-
26 Maart 2012 - 16:18
Peter En Petra:
Hoi, hoi,
wat vliegt de tijd toch. De zon schijnt hier in het Bommelse en jullie komen weer bijna thuis.
Excuses, want ik snapte al die reacties van de placemets niet, maar ik heb een reisverslag gemist. Wanneer het nog past in de koffer minimaal 2 en maximaal 5, ze zijn super. Voel me weer helemaal spuit 11 wat dit betreft. We zien het wel.
We wensen jullie een hele goede terugreis en sterkte met het nemen van de mensen die jullie dierbaar zijn geworden daar.
We zien jullie binnenkort weer!
Groetjes Peter en Petra en K3
-
26 Maart 2012 - 17:22
Egbert En Heleen:
Heleen, Gerard, terwijl ik (Egbert) dit lees krijg ik al tranen in mijn ogen als je ziet wat jullie daar achterlaten. Ik kan mij heel goed voorstellen dat afscheid nemen een beetje sterven is. Maar aan de andere kant ben ik blij om jullie binnenkort weer te ontmoeten. Wij bidden voor een veilige terugreis en zij erg benieuwd naar jullie verhalen.
Hartelijke groet,
Egbert en Heleen -
27 Maart 2012 - 16:23
Alex En Jellie:
Wij gaan jullie zoooooo missen!! :( -
27 Maart 2012 - 19:35
Janny Juffer:
Goede reis en sterkte met afscheid nemen! -
27 Maart 2012 - 19:53
Jan En Jantina:
We wensen jullie een goede reis en een behouden thuiskomst.Geniet weer van jullie (klein)kinderen en verdere mensen om jullie heen..Alex en Jellie zullen jullie erg gaan missen,maar jullie hun denken we ook wel als je zo lang samen hebt doorgebracht,op een kleine ruimte..
-
28 Maart 2012 - 08:00
Ria Klooster:
Lieve mensen,
Bedankt dat ik de afgelopen tijd met jullie mee mocht liften, ben onder de indruk van jullie verhalen en gebeurtenissen. Bidt voor jullie nu jullie terug gaan vliegen en alles weer achter (moeten) gaan laten.
God...ontferm u over Gerard en Heleen...in alles!
-
30 Maart 2012 - 18:39
Ellen En Leoni:
We gaan jullie beslist ook missen! Geniet weer van de kinderen en kleinkinderen, slangvrij Zaltbommel en het lekkere fietsen! -
15 April 2012 - 14:15
Alex En Jellie Bouwman:
Wij missen jullie!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
