Afscheid en een nieuw begin

Afscheid van Tjova en Mbapuka.
De laatste week zijn er weer veel dingen gebeurd die we met jullie willen delen. Met auto en aanhanger en spullen bovenop het dak zijn we donderdag 26 januari vertrokken vanuit Tjova naar Grootfontein, een rit van 420 kilometer.

De dinsdagmiddag ervoor hebben we afscheid genomen van de Namibische vrijwilligers van de dorpjes Tjova en Mbapuka. Dat viel niet mee. Ellen en Leoni hadden in een brief verduidelijkt waarom Stichting Philadelphia moest stoppen in de Kavango. Ook is er aan iedereen een kopie gegeven die vanuit de stichting, door Ellen en Leoni, is geschreven aan de plaatselijke overheid. In de brieven stond onder andere dat vanwege bedreigingen en voortdurende negativiteit van de traditionele overheid wij moesten stoppen. Het was niet alleen voor onze veiligheid maar ook voor de veiligheid van de vrijwilligers. Een van de mensen die door Philadelphia is opgeleid is tweemaal beroofd en in elkaar geslagen. Hij is met zijn gezin ondergedoken. Hij heeft zijn verhaal gedaan bij een anticorruptie commissie en we hopen dat er iets met zijn verhaal zal worden gedaan. Maar we hebben weinig hoop.

Sommige vrijwilligers zijn zeven jaar bij Philadelphia betrokken geweest. Er zitten mannen en vrouwen tussen die echt hart hebben voor de wees- en de kwetsbare kinderen in hun dorpen. Toen iemand zei: “jullie hebben het licht gebracht maar laten ons nu in duisternis achter” moesten we huilen. Samen hebben we het lied gezongen van Bind us together Lord en hebben we afgesloten met gebed en daarin onder andere gevraagd of de harten van de fumu/ koning en zijn hoofdmannen aangeraakt mogen worden. Ook hopen we dat ze beseffen dat zij degenen zijn die nu alleen verder moeten gaan, omdat er in het gebied geen ontwikkelingswerkers meer zijn. Triest en om te huilen toch? Alleen al in het plaatsje Mbapuka wonen meer dan 100 weeskinderen. Denk niet aan een dorp zoals bij ons in Nederland. Het zijn een aantal kralen met rieten hutjes bij elkaar.

Een nieuw begin in Grootfontein
We hebben in Grootfontein kamers gevonden in een Duitse kostschool. Namibië is in het verre verleden een kolonie geweest van Duitsland. In deze omgeving en aan de kust wonen nog veel Duitsers en mensen van Duitse afkomst. De kinderen zijn hier doordeweeks omdat de afstanden erg ver zijn om ze iedere dag naar school te brengen. In de weekenden gaan de kinderen naar hun ouders, de meesten wonen op een plaas (boerderij). Hun ouders willen dat deze kinderen op een Duitse school nog goed onderricht krijgen van de Duitse taal en cultuur.

Wij hebben een grote kamer waar ons bed in staat, een badkamer en een piepklein keukentje. Sinds negen weken kunnen de kleren weer uit de koffer, want er staat ook een kledingkast :). Op loopafstand zitten we bij de winkels vandaan en er zijn tal van andere voordelen. Elektriciteit, altijd warm water, geen slangen, brullende kikkers en weinig muggen. Alex en Jellie wonen in een kamer naast ons en we maken gezamenlijk gebruik van de badkamer en keuken.

Grootfontein is een mooie plaats maar heeft helaas ook een blikkiesdorp. Dat is de wijk waar we in gaan werken. Afgelopen week hebben we kennis gemaakt met Linda. Zij is een Zuid-Afrikaanse zendelinge die hier al twaalf jaar werkt. Het is een vrouw waar je gelijk al diep respect voor krijgt. In blikkiesdorp wonen ongeveer 4000 mensen. De meesten zijn Boesmannen, misschien beter bekend als de Bosjesmannen. Velen van hen zijn ongeletterd en zijn nog armer dan arm. Wat een troosteloos bestaan.
Aan de rand van deze wijk is op initiatief van Linda een school gebouwd. Het is een mooie school geworden en afgelopen maandag hebben wij kennis gemaakt met Christine, de directeur van de school. Zij is een vrouw met veel visie en een warm hart voor de kinderen.

Helaas omdat het de allerarmste kinderen betreft krijgt de school niet zo veel subsidie. De scholen die het beste presteren krijgen het meeste geld en de scholen met de minste prestaties dus heel weinig geld van het ministerie van onderwijs. In Nederland is dat net andersom. Ieder jaar moeten de ouders de kinderen zich in laten schrijven op school. Vorige week zijn hier de scholen weer volop begonnen na de zomervakantie.
Op deze school zijn 643 leerlingen ingeschreven. Daarvan zijn schrik niet ca. 500 kinderen wees of behoren tot de kwetsbare kinderen. Afgelopen woensdag waren we nog even op school om het e.e.a. te vragen en toen stond er weer een grote wachtrij van kinderen die alsnog naar school willen. Voor St. Philadelphia liggen hier dus volop kansen om bij deze school te beginnen en te ondersteunen. Zeker ook vanwege de vele aantal wees- en kwetsbare kinderen.

Wat gaan wij op dit moment nu concreet doen?
Op maandag en dinsdag beginnen we met de vakken gymnastiek, godsdienstles en handarbeid te geven. Er zijn niet voldoende leerkrachten en wij willen hen daar graag in ondersteunen.

Het vak gymnastiek zal vooral bestaan uit balspelen, estafettelopen en allerlei soorten spelletjes. Er zijn geen gymzalen zoals op de Nederlandse scholen.
Van de week wordt er een stuk gras gekapt zodat wij, Alex & Jellie en Gerard & Heleen, daar de lessen kunnen geven.

We gebruiken voor de godsdienstlessen een methode van de organisatie CEF Child Evangelism Fellowship. We beginnen met het vertellen over het leven van Jezus. Vanaf zijn geboorte tot het einde van Zijn leven. De materialen zijn besteld en we hebben onze eerste training gehad van een medewerkster van CEF. In de eerste instantie gaan Jellie en Heleen de lessen geven aan de kinderen van graad 4, 5 en 6. Er zitten hier zo’n 40 kinderen in de klas. Ze zijn goed gedisciplineerd en luisteren goed. Zeker naar witkoppies. Gelukkig kan Heleen veel van Jellie leren want zij is in Nederland juffrouw van groep 6 geweest.

Voor het vak handarbeid hebben we de vrije hand gekregen. Dat mag van alles zijn, knutselen, drama, dans enz. Jellie en Heleen hebben al een aantal ideeën en boeken bekeken. Als een van de eerst dingen houden we een tekenwedstrijd voor de hele school. We zullen een jury samenstellen en gaan er de mooiste tekeningen uithalen. Met de kinderen die de mooiste tekeningen hebben gemaakt, willen we gaan starten met het project textielverven. De lapjes worden naar Nederland gestuurd. Ellen kent iemand die daar tassen van kan maken. Met de opbrengst hopen we weer weeskinderen te kunnen helpen.

Verder houden we als team een dag in de week vrij om scholen langs te gaan voor de permacultuur. Van de tuintjes die enkele maanden geleden zijn aangelegd is al flink van gegeten en dit onderdeel van Philadelphia mag een succes genoemd worden.
In de toekomst wordt aan uitbreiding gedacht en er is een proeftuin in Grootfontein die mensen en leerkrachten van scholen uit de omgeving kunnen komen bezichtigen.

Ook willen we in de komende tijd contacten leggen in Blikkiesdorp bij de Boesmanvrouwen met bijvoorbeeld een naaiproject. Maar eerst willen we bekend worden via de school en herkend worden. Nou vallen we daar zo wie zo wel op. Maar op aanraden van Linda is het nu nog niet verstandig om alleen de sloppenwijk in te trekken vanwege onze veiligheid. Na het avontuur met de fumu/ koning in de Kavango zitten we niet te wachten op nog meer moeilijkheden.

Alex en Gerard hebben al een hele speelplaats voor de kinderen berekend en getekend.
Begin maart gaan ze daar mee starten. Van de plaatselijke TyreCentre hebben ze al banden toegezegd gekregen. De tronk/ gevangenis verleent medewerking door gevangenen het graafwerk te laten verrichten. De oudste kinderen van de school willen ze inschakelen om mee te verven. Later meer nieuws daarover en hopelijk foto’s van een geslaagd resultaat.

We hebben er allemaal zin in om (weer) te kunnen beginnen.

Nu we in Grootfontein zitten hebben we ook een ander postadres gekregen.

Stichting Philadelphia
P.O.BOX 1447
Grootfontein
Namibië

We hebben begrepen dat het nu bij jullie echt Hollands winterweer is.
Hier is het warm en we liggen ’s nachts nog te puffen onder een laken.

Lieve groetjes van Gerard & Heleen

Voor degenen die voor ons willen danken en bidden de volgende punten:

Dankpunten:
- Dat we allemaal goed gezond zijn
- Dat we geschikte woonruimte hebben gevonden in Grootfontein
- Voor de bereidheid van een aantal instanties en organisaties om samen te werken
- Dat de permacultuur zo goed aanslaat

Gebedspunten:
- Voor Anton en zijn gezin die ondergedoken zitten, omdat hij niet toegeeft aan corruptie
- Dat we snel het vertrouwen mogen winnen van de kinderen op school
- Voor sponsoring voor o.a.schoolmaterialen en een goede kopieermachine
- Voor de mensen en de weeskinderen in de Kavango.

Klik voor foto’s de onderstaande link aan.https://picasaweb.google.com/109413734403002669818/AfscheidEnEenNieuwBegin?authkey=Gv1sRgCKyOy-qt18_7Ag#5705529740086941458