Een late kerst
Door: Gerard & Heleen
28 Maart 2014 | Namibië, Grootfontein
Lieve mensen,
Het is weer tijd om een nieuw verhaal te schrijven. We kregen al verontruste mailtjes: wat is het stil bij jullie, gaat alles wel goed? In het Afrikaans heet dat tjoepstil. We hebben weer leuke en minder leuke dingen meegemaakt.
Hier in Grootfontein woont sinds 14 jaar een Zuid-Afrikaanse zendelinge Linda Pretorius. Zij wordt ook wel de burgemeester van Blikkiesdorp genoemd. Stichting Philadelphia werkt nauw met haar samen.
Een paar weken geleden zijn er via Linda vanuit Amerika van de stichting Samaritan’s Purse, bij ons bekend als operatie schoenendoos, duizenden schoenendozen aangekomen voor kinderen van de leeftijd van 4 t/m 14 jaar. De schoenendozen waren verpakt in kerstpapier. In die dozen zitten cadeautjes, maar ook praktische dingen zoals tandpasta en tandenborstels, boeken en Bijbels. Er zitten 268 leerlingen op de Rooms Katholieke St. Isidorschool in Mariabronn. Het is een kleine rooms-katholieke gemeenschap ca 20 km buiten Grootfontein. Er staat een kerk, een school, een paar huisjes voor de nonnen en enkele hostels waar de kinderen in wonen. Sommige kinderen blijven altijd op Mariabronn omdat ze geen ouders meer hebben. Andere kinderen gaan eens in de maand een weekend naar huis.
Zodra we het terrein op kwamen rijden stond er een bord met de tekst :” non scholae sed vitae discisimus”.Oftewel wij leren niet voor de school maar voor het leven. Mooie tekst maar we weten ook dat de kinderen hier om vier uur in de ochtend moeten opstaan om schoon te maken. En dat komt dan weer in een slechte film voor.
Het was ontzettend leuk om al die dozen uit te mogen delen. In de eerste instantie reageerden de kinderen ingetogen,wat bij de cultuur past, maar wat waren ze blij. Ze bedankten ons met het zingen van meerstemmige liederen. Dat zijn dan weer van die kippenvelmomenten!
Als de onverharde zandwegen, na de zware regenval, weer goed zijn te berijden dan hopen we ook nog bij de Bosjesmannen bij de grens van Botswana(ruim tweeënhalf uur rijden) langs te gaan om daar schoenendozen te gaan brengen voor de kinderen. We zijn benieuwd hoe deze kindjes gaan reageren. Het is zo super om dit werk te mogen doen!
Ziekenhuis bezoeken:
Op donderdagmorgen is het onze vaste ochtend om de kinderen in het staatshospitaal blij te maken met een knuffel. We hebben nog tassen vol uit Holland gekregen dus we kunnen gelukkig nog even vooruit. De regen is de laatste dagen minder geworden maar toch liggen er nog steeds veel kindjes op de kinderafdeling in het ziekenhuis die ondervoed zijn en diarree hebben. We bidden voor de kinderen en zegenen hen. Soms zijn er van die hele dunne poppetjes bij dat we bang zijn dat we die de volgende week niet meer zullen zien. Een paar weken geleden was er een jongetje die Arno heet. Hij is ruim vier maanden uit, maar hij ziet er uit als een baby van een paar weken. Hij was zo ziek en zo apathisch. Dat jongetje bleef maar in onze gedachten. Afgelopen dinsdag kwamen we zijn moeder tegen en gelukkig zat Arno op haar rug. Heerlijk moment!
In Nederland is de kinderafdeling de leukste en gezelligste plek van het ziekenhuis. Hier ziet dat er anders uit. Er staan kale bedden met vieze matrassen. Iedereen zorgt hier voor zijn eigen beddengoed. Buiten hangt vaak de was van de patiëntjes, niet meer dan een aantal vuile lappen. Soms liggen de kinderen op de grond met vliegen om zich heen.
Er hangt een verschrikkelijke lucht in de zaaltjes ondanks dat alle ramen wijdopen staan.
De verzorging van de zusters bestaat alleen maar van het toedienen van medicijnen. Er zijn moeders die weken in het ziekenhuis blijven en opgerold liggen naast hun kindje. Het is één troosteloze bedoening. Er zijn op dit moment veel zieke baby’s en peutertjes. Dit komt mede door de zware regenbuien van de laatste zes weken. De hutjes lekken. Het is een grote modderpoel in blikkiesdorp. Er kunnen geen houtvuurtjes worden gestookt omdat het hout te nat is om eten te koken. Als de zon weer schijnt hangen er dekens, lappen en kleding te drogen. Gelukkig blijft de temperatuur heel aangenaam.
Handbal:
Sinds een paar weken spelen we iedere donderdagmiddag handbal met de jongens en meisjes in blikkiesdorp. Het zijn fanatieke wedstrijden. We hebben van oude lappen witte en oranje stroken geknipt. Het witte team is van Namibië en het Oranjeteam is van ……. ja hoe kan het ook anders van Holland. Nu wil iedereen graag in het Oranjeteam spelen. Er wordt zo fel gespeeld dat wij heel goed moeten kijken of de spelregels wel worden nageleefd. Gerard is de scheidsrechter, Lisette en Heleen staan bij de doelen en moeten opletten dat ze niet over de streep gaan. Het doel is een plastic fles gevuld met water die moet worden omgegooid. Gaat een van de spelers over de streep dan krijgt de tegenpartij een punt. Het is heel erg leuk om te doen, maar ze moeten wel leren dat het om een spel gaat. De tweede keer dat we handbal speelden werd het een vechtpartij na afloop. Daar hebben we met elkaar stevig over gesproken dat we dat niet tolereren. Gelukkig hebben we ter plekke de lokale kleuterjuf Lani die voor ons vertaald vanuit het Engels in de Santaal. Gistermiddag ging het gelukkig veel beter. Er werd fanatiek maar wel sportief gespeeld. Alle keren heeft het oranjeteam gewonnen. Dat beloofd wat voor de volgende week.
Verder gaat het heel goed met ons. Er zijn een aantal dingen die we nog graag willen doen. Aanstaande maandag- en dinsdagmorgen gaat Heleen voor schoolfotograaf spelen op de Omulungaschool. Gerard is een man uit blikkiesdorp aan het opleiden om lightbulbs, van lege colaflessen, te maken om deze in hutjes van te maken. Daarover hopen we de volgende keer te schrijven als dat project eenmaal gaat lopen.
Warme groetjes en liefs uit Grootfontein van Gerard & Heleen
Via onderstaand link kunnen jullie weer foto’s bekijken.
https://picasaweb.google.com/109413734403002669818/EenLateKerst?authuser=0&authkey=Gv1sRgCMCSx9HI0o2AuAE&feat=directlink
Het is weer tijd om een nieuw verhaal te schrijven. We kregen al verontruste mailtjes: wat is het stil bij jullie, gaat alles wel goed? In het Afrikaans heet dat tjoepstil. We hebben weer leuke en minder leuke dingen meegemaakt.
Hier in Grootfontein woont sinds 14 jaar een Zuid-Afrikaanse zendelinge Linda Pretorius. Zij wordt ook wel de burgemeester van Blikkiesdorp genoemd. Stichting Philadelphia werkt nauw met haar samen.
Een paar weken geleden zijn er via Linda vanuit Amerika van de stichting Samaritan’s Purse, bij ons bekend als operatie schoenendoos, duizenden schoenendozen aangekomen voor kinderen van de leeftijd van 4 t/m 14 jaar. De schoenendozen waren verpakt in kerstpapier. In die dozen zitten cadeautjes, maar ook praktische dingen zoals tandpasta en tandenborstels, boeken en Bijbels. Er zitten 268 leerlingen op de Rooms Katholieke St. Isidorschool in Mariabronn. Het is een kleine rooms-katholieke gemeenschap ca 20 km buiten Grootfontein. Er staat een kerk, een school, een paar huisjes voor de nonnen en enkele hostels waar de kinderen in wonen. Sommige kinderen blijven altijd op Mariabronn omdat ze geen ouders meer hebben. Andere kinderen gaan eens in de maand een weekend naar huis.
Zodra we het terrein op kwamen rijden stond er een bord met de tekst :” non scholae sed vitae discisimus”.Oftewel wij leren niet voor de school maar voor het leven. Mooie tekst maar we weten ook dat de kinderen hier om vier uur in de ochtend moeten opstaan om schoon te maken. En dat komt dan weer in een slechte film voor.
Het was ontzettend leuk om al die dozen uit te mogen delen. In de eerste instantie reageerden de kinderen ingetogen,wat bij de cultuur past, maar wat waren ze blij. Ze bedankten ons met het zingen van meerstemmige liederen. Dat zijn dan weer van die kippenvelmomenten!
Als de onverharde zandwegen, na de zware regenval, weer goed zijn te berijden dan hopen we ook nog bij de Bosjesmannen bij de grens van Botswana(ruim tweeënhalf uur rijden) langs te gaan om daar schoenendozen te gaan brengen voor de kinderen. We zijn benieuwd hoe deze kindjes gaan reageren. Het is zo super om dit werk te mogen doen!
Ziekenhuis bezoeken:
Op donderdagmorgen is het onze vaste ochtend om de kinderen in het staatshospitaal blij te maken met een knuffel. We hebben nog tassen vol uit Holland gekregen dus we kunnen gelukkig nog even vooruit. De regen is de laatste dagen minder geworden maar toch liggen er nog steeds veel kindjes op de kinderafdeling in het ziekenhuis die ondervoed zijn en diarree hebben. We bidden voor de kinderen en zegenen hen. Soms zijn er van die hele dunne poppetjes bij dat we bang zijn dat we die de volgende week niet meer zullen zien. Een paar weken geleden was er een jongetje die Arno heet. Hij is ruim vier maanden uit, maar hij ziet er uit als een baby van een paar weken. Hij was zo ziek en zo apathisch. Dat jongetje bleef maar in onze gedachten. Afgelopen dinsdag kwamen we zijn moeder tegen en gelukkig zat Arno op haar rug. Heerlijk moment!
In Nederland is de kinderafdeling de leukste en gezelligste plek van het ziekenhuis. Hier ziet dat er anders uit. Er staan kale bedden met vieze matrassen. Iedereen zorgt hier voor zijn eigen beddengoed. Buiten hangt vaak de was van de patiëntjes, niet meer dan een aantal vuile lappen. Soms liggen de kinderen op de grond met vliegen om zich heen.
Er hangt een verschrikkelijke lucht in de zaaltjes ondanks dat alle ramen wijdopen staan.
De verzorging van de zusters bestaat alleen maar van het toedienen van medicijnen. Er zijn moeders die weken in het ziekenhuis blijven en opgerold liggen naast hun kindje. Het is één troosteloze bedoening. Er zijn op dit moment veel zieke baby’s en peutertjes. Dit komt mede door de zware regenbuien van de laatste zes weken. De hutjes lekken. Het is een grote modderpoel in blikkiesdorp. Er kunnen geen houtvuurtjes worden gestookt omdat het hout te nat is om eten te koken. Als de zon weer schijnt hangen er dekens, lappen en kleding te drogen. Gelukkig blijft de temperatuur heel aangenaam.
Handbal:
Sinds een paar weken spelen we iedere donderdagmiddag handbal met de jongens en meisjes in blikkiesdorp. Het zijn fanatieke wedstrijden. We hebben van oude lappen witte en oranje stroken geknipt. Het witte team is van Namibië en het Oranjeteam is van ……. ja hoe kan het ook anders van Holland. Nu wil iedereen graag in het Oranjeteam spelen. Er wordt zo fel gespeeld dat wij heel goed moeten kijken of de spelregels wel worden nageleefd. Gerard is de scheidsrechter, Lisette en Heleen staan bij de doelen en moeten opletten dat ze niet over de streep gaan. Het doel is een plastic fles gevuld met water die moet worden omgegooid. Gaat een van de spelers over de streep dan krijgt de tegenpartij een punt. Het is heel erg leuk om te doen, maar ze moeten wel leren dat het om een spel gaat. De tweede keer dat we handbal speelden werd het een vechtpartij na afloop. Daar hebben we met elkaar stevig over gesproken dat we dat niet tolereren. Gelukkig hebben we ter plekke de lokale kleuterjuf Lani die voor ons vertaald vanuit het Engels in de Santaal. Gistermiddag ging het gelukkig veel beter. Er werd fanatiek maar wel sportief gespeeld. Alle keren heeft het oranjeteam gewonnen. Dat beloofd wat voor de volgende week.
Verder gaat het heel goed met ons. Er zijn een aantal dingen die we nog graag willen doen. Aanstaande maandag- en dinsdagmorgen gaat Heleen voor schoolfotograaf spelen op de Omulungaschool. Gerard is een man uit blikkiesdorp aan het opleiden om lightbulbs, van lege colaflessen, te maken om deze in hutjes van te maken. Daarover hopen we de volgende keer te schrijven als dat project eenmaal gaat lopen.
Warme groetjes en liefs uit Grootfontein van Gerard & Heleen
Via onderstaand link kunnen jullie weer foto’s bekijken.
https://picasaweb.google.com/109413734403002669818/EenLateKerst?authuser=0&authkey=Gv1sRgCMCSx9HI0o2AuAE&feat=directlink
-
28 Maart 2014 - 16:21
Carla :
Hoi Gerard en Heleen,
Mijn computer maakt geluid als er een mailtje binnenkomt. Niet altijd even handig, maar vandaag is het een leuke onderbreking van mijn vertaalwerk om jullie avonturen weer te lezen. Gaaf hoor en heel veel zo herkenbaar. Veel zegen nog de komende tijd. Groetjes Carla -
28 Maart 2014 - 18:33
Hans En Wil:
beste Gerard en Heleen,
leuk verslag jammer dat die oranje hoeden bij ons liggen, weten jullie nog dat wij met de boot in Vollehoven lagen met de voetbal wat een gekte. maar wat doen jullie het leuk en goed. veel geluk en vrijheid en tot ziens
groeten Hans en Wil. -
28 Maart 2014 - 22:12
Egbert En Heleen:
Lieve Gerard en Heleen, wat mooi om op deze manier toch een beetje bij jullie betrokken te zijn. Wel heftige om te lezen wat jullie allemaal meemaken, vooral de kindjes in het ziekenhuis. De actie schoenendoos was wel een leuke verrassing, vooral als je de reactie ziet lijkt mij erg gaaf. Probeer ook te genieten van het mooie werk wat jullie mogen doen. Veel zegen en tot snel in onze huisgroep.
Egbert en Heleen -
29 Maart 2014 - 15:55
Zwannette Bras:
Hallo Gerard en Heleen
Via via kreeg ik de mail. Ben ik weer een beetje op de hoogte. Lijkt me wel heftig allemaal. Op de zondagschool heb ik jullie kaart voorgelezen. Kinderen waren erg onder de indruk.
Leuk dat jullie ons een kaart hebben gestuurd. Ga morgen vertellen van de schoenendozen in kerst papier.
Gods Zegen bij jullie werk daar. Nog een goede tijd.
Groetjes Zwannette
-
05 April 2014 - 11:44
Suzan:
Lieve Gerard en Heleen
Wat geweldig zoveel schoenendozen die jullie konden uitdelen,wat een blijde snoetjes,zie het al voor me,maar wat in en in triest je verhaal over de kinderen in het ziekenhuis,nou ziekenhuis,En heb je leuke foto,s kunnen maken,wat beleven jullie weer veel ,nog een paar weken en we kunnen jullie verhalen horen,
Nog een goede tijd ,en Gods onmisbare zegen,en dat jullie nog veel kinderen en volwassenen mogen zegenen en Gods shalom geven
Groet Suzan -
06 April 2014 - 22:22
Miebeth De Jong:
Beste Gerard en Heleen.
Leuk weer wat te lezen van jullie leven in Namibie.
Mooi dat jullie de actie schoenendoos nu een keer van de andere kant mogen beleven. Dat je de blijheid bij het ontvangen mag meemaken.
Mooi ook dat je in het ziekenhuis de zieke kinderen mag bezoeken, en mag bidden met en voor hen.
Fijn ook om vooruitgang te mogen zien, dat God gebeden verhoort.
We bidden voor genezing van die zieke kindertjes, en dat het weer droger mag worden. Minder kinderen ziek worden. Wegen weer beter begaanbaar mogen worden.
We wensen jullie Gods zegen bij het werk dat jullie mogen doen. Wees gezegend in en door Hem met Zijn liefde en geduld!
Liefs Frans en Miebeth
-
06 April 2014 - 23:04
Emmy:
Hoi Heleen en Gerard,
Op een heerlijke rustige zondagavond de tijd om jullie verslagen te lezen.
Wat een belevenissen!
Geweldig om dit samen mee te mogen maken dat jullie gezondheid hebben ( al zal het niet altijd meevallen neem ik aan om met je stramme botten....... ) , zoveel ontmoetingen en indrukken .
Prachtige stichting die trouw dit werk doet terwijl wij hier dit van afstand mogen mee beleven
Nog even en dan zit jullie tijd er daar weer op en komen jullie weer terug , fijn om weer je eigen kinderen en kleinkinderen te knuffelen toch?
We wensen jullie nog een goede tijd en Gods liefdevolle Zegen toe, geniet van alles wat er op je pad komt en bijvoorbaat Welkom thuis.!
lieve groet, Emmy en Jan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
